Rokowanie po przeszczepieniu komórek krwiotwórczych
Transplantacja komórek krwiotwórczych, jak i inne metody leczenia, nie daje gwarancji powodzenia. Nie jest też wolna od powikłań. Trzeba jednak pamiętać, że jest stosowana w przypadku chorób szczególnie ciężkich i bezpośrednio zagrażających życiu, zwłaszcza, gdy inne metody nie są wystarczająco skuteczne.
Na wyniki leczenia z zastosowaniem transplantacji komórek krwiotwórczych wpływa wiele czynników, z których część jest określona protokołem terapeutycznym i może być modyfikowana w leczeniu (dobór chemioterapii, dawcy itd.), ale znaczna część jest związana z pacjentem i jego organizmem. Poza tym wiele procesów biologicznych (reakcja narządów na chemioterapię, odbudowa układu immunologicznego, zjadliwość drobnoustrojów) nie może być dowolnie regulowana ani kontrolowana i nie można przewidzieć ich przebiegu i wyniku na początku leczenia.
Czynniki wpływające na rokowanie ze strony pacjenta to m.in:
- rozpoznanie, stopień zaawansowania choroby, tzw. grupa ryzyka
- dotychczasowa odpowiedź na leczenie i stopień remisji w momencie transplantacji
- wiek pacjenta, jego kondycja, wydolność narządów
- dotychczasowe powikłania leczenia, przebyte zakażenia, nosicielstwo szczepów opornych
Czynniki wpływające na rokowanie, związane z transplantacją, to:
- rodzaj transplantacji
- rodzaj dawcy (stopień zgodności, wiek, płeć, przebyte zakażenia wirusowe)
- zastosowane kondycjonowanie (radioterapia, chemioterapia, dobór leków)
- zastosowane zapobieganie chorobie przeszczep przeciw gospodarzowi (globuliny antylimfocytarne, leki immunosupresyjne, ich dawka, czas podawania)
- powikłania kondycjonowania, powikłania narządowe, infekcje wikłające transplantację
- prawidłowa opieka nad pacjentem po transplantacji, regularne kontrole ambulatoryjne, skuteczne leczenie odległych powikłań
Trzeba pamiętać, że rokowanie nie pozostaje w prostej zależności od wymienionych czynników - istnieje bardzo wiele dodatkowych uwarunkowań (np. niemowlęta nie otrzymują radioterapii; w przypadku dawcy rodzinnego stosuje się znacznie słabsze leczenie immunosupresyjne). Wsztystkie te czynniki podlegają ciągłej ocenie i modyfikacji dzięki badaniom klinicznym i opracowywaniu statystycznemu, aby uzyskać jak nalepsze wyniki leczenia.